رُمانِ‌ـ؏ِشقِ‌مَجازے‌مَن

سیلااااام خب بالاخره اومدم ی پارت طولانی بدم

چند روزی می‌گذشت که دیگ خبری از امید نداشتم 

تو فکر همین ماجراها بودم که مامانم صدام زد گفت : 

آماده شو بریم خونه مادر جان 

مادرجان مادربزرگ مامانم بود تو خونه افتاده بود و تازگیا آلزایمر گرفته بود و بعضیامونو اصن یادش نمی‌مد

......

بعد از کلی احوال پرسی ... 

نشستیم . حوصلم سر رفته بود 

گوشیو از مامان گرفتم یکم تو گالری اینور اونور گشتم آخه بابام گوشیو فلش زده بود هیچ تو گوشی نبود 

کلافه شده بودم و باز هم فکر زنگ زدن به امیدتو سرم 

رفتم تو حیاط 

از حیاط خونه مادرجون یکم میترسیدم چون قدیمی بود 

شماره امید رو گرفتم و بعد از پخش چند ثانیه از آهنگ پیشوازش ی صدای خواب‌آلود شنیده شد ک گف :

سلام 

نرجس : عه ببخشید خواب بودی . قطع میکنم 

امید : نح عب نداره ولش . صحبت کن 

نرجس : چه خبرا . خوبی 

امید : شکر سلامتی . خوبم 

غرق صحبت بودیم و پشت سرمو نگا کردموووو ....

با مامان روبه رو شدم 

حالیم نشد کی گوشیو قطع کردمو و شماره حذف کردم 

مامان هم ک فقط تند تند سوال می‌پرسید و من بیشتر هول میشدم و نزدیک بود گوشی از دستم بیفته 

خونه مادرجان سه تا حیاط داشت ک با دیوار از هم جدا شده بود با سه در به هم متصل بود 

گوشی ب دست شروع کردم به فرار از دست مامان 

مامان هم ی شاخه از درخت ک زیادی کلفت و خشکیده بود و روی زمین افتاده بود رو برداشت و افتاد دنبالم 

نفسم داشت بند میومد 

مامان هنو از رابطه من امید خبر دار نشده بود و بابا هم چیزی بهش نگفته بود 

نمیخاستم حمایت مامانو از دست بدم 

انتهای حیاط سوم بود ک مامان چوب رو پرت کرد سمت پام و باعث شد تعادلمو از دست بدم چون نیفتم ایستادم 

ک مامان گوشیو از دستم قاپید 

دوباره شروع کرد ب پرسیدن سوال 

مامان: کیی بود باهاش حرف میزدی 

نرجس : نرگس بود 

مامان : پس کو شمارش 

نرجس : ی جوری دنبالم کردی ترسیدم دستم خورده پاک شده 

مامان : عجب . برو چادرتو بردار بریم خونه 

مامان حالش ی طوری شد 

انگار اونم ی حدسایی میزد 

 ولی اعتماد داشت . اعتماد ب دخترش ک نمی‌دونست به همین اعتمادش خیانت کرده 

بابا مسافرت کاری بود 

خونه ساکت ساکت 

داداشم خابیده بود و مامان هم اصن میلی به حرف زدن نداشت و خواهرمم پی درس و مشقاش

..........

زنگ گوشی ب صدا در اومد . باید میرفتم مدرسه 

مامان هم با صدای گوشی بیدار شد و رفتم واسه منو خاهرم لقمه آماده کنه 

خواهرم زودتر از من باید میرفت مدرسه و من همیشه یک ربع ده دیقه بعد اون از خونه میزدم بیرون . وقتی خاهرم رفت مامان به میز صبحانه خیره شده بود 

دیگ منم باید میرفتم مدرسه 

رفتم سمت مامان و ازین ک برامون صبحانه حاضر کرده تشکر کردمو بابت دیروز عذرخواهی 

.............

هر روز عصر ها ک حوصلم سر میرف 

ی برگه از دفتر طراحیم جدا میکردمو و دردودل هامو توش می‌نوشتم 

هرچی ک تو دلم بود . درباره خودم خانوادم امید و ... 

دلم نمیخاست بندازمشون  دور  برای همین تا میزدم و پشت تابلو اتاقم قایم میکردم 

............

با مامان از خونه عزیزجون میومدیم ک ریحانه گفت باید برای درس هام شاد رو نصب کنم 

بابا باز هم سفر کاری بود 

زنگ زد ب بابا و بابا هم گفت ک برو خونه عمه تا برات نصب کنه 

همین کارو هم کرد 

ولی گروه درسی ریحانه رو شماره ای بود ک بابا اونو از رو گوشی برداشته بود 

وقتی وارد شاد شدم شماره امید رو زدم ب امید اینکه شاد رو نصب کرده باشه چشمام با دیدن اکانت امید تو شاد از خوشحالی برق زد 

سیمکارتی ک بابا از رو گوشی برداشته بود رو پیدا کردم و گذاشتم رو گوشی و اکانت دیگ رو باز کردم و دوباره سیمکارت رو دراوردم گذاشتم سر جاش 

بعد از اون اکانتی ک اول باهاش وارد شاد شدم و هیچی روش نداشتم به امید پیام دادم 

مامان فقط گوشیو پنج دقیقه میداد دستم 

تو تمام این پنج دقیقه خودش کنارم می‌نشست تا زمانی ک ۵ دقیقه ام تموم میشد و گوشیو ازم می‌گرفت و اصن وقت نمی‌شد با امید حرف بزنم 

بعد ۳ روز موفق شدم دور از چشم مامان وارد اکانت شم اما از امید خبری نشده بود 

حتی آنلاین هم نشده بود 

هیچ ب هیچ 

همه چیز همینطوری گذشت تا رسید به ²¹ دی ماه سال ¹⁴⁰¹

چهارشنبه بود 

شنبه امتحان علوم داشتم و میخاستم سوال های علوم رو بنویسم تا بخونم 

گوشی رو از مامان گرفتم ک برم تو اتاق ولی مامان مخالفت کرد و گفت همینجا تو آشپز خونه بشین بنویس 

رفتم و ی گوشه ک از هیجا دید نداشت رو انتخاب کردم و نشستم واولین کار چک کردن شاد بود  

ادامه دارد ....